Weer veilig thuis!

Hallo, allemaal,
We zijn weer veilig thuis na een lange, vermoeiende reis van 32 uur...
Bernardine en de kinderen hebben ons vrijdagmorgen in Brussel opgehaald en ons weer met open armen ontvangen. Het is goed om weer thuis te zijn al heb ik wel veel moeite met de overgang en zit mijn hoofd nog erg vol met alle belevenissen. Het zal dus nog wel even duren voor ik weer helemaal geacclimatiseerd ben.

Ondertussen zijn alle cadeautjes uitgepakt en overhandigd die we van mensen in Malawi hebben gekregen tijdens onze afscheidsbijeenkomst op woensdag. We waren nl. samen met een aantal mensen van de kerk bij David en Elizabeth uitgenodigd om met elkaar te eten. Het bleek een zeer uitgebreide maaltijd te worden! Nsima, rijst, spaghetti, diverse soorten groente, diverse soorten vlees, fruit en een flesje Cola/Fanta naar keuze. Het was echt een feestmaaltijd!!! We konden heerlijk eten en ik heb genoten van de gesprekken en van de maaltijd, ondanks dat ik me nog steeds grieperig voelde.

Na afloop van de maaltijd, ruim 2½ uur later, was het tijd van toespraken houden. Ik sprak een dankwoord aan de mensen voor de maaltijd en de afgelopen maand in Malawi. Voor alle openheid en liefde die ze hebben laten zien. David hield een dankwoord om ons te bedankten voor de afgelopen tijd en David vroeg ook of we deze dank wilde overbrengen aan alle partners in Nederland omdat alles wat we doen niet iets is wat ze als vanzelfsprekend hebben aangenomen of ervaren.

Hierna was het woord aan de oudste van de gemeente; John. Hij bedankte ons voor alles wat we hadden gedaan voor de gemeente, met name de predikingen van mij waren erg goed geweest voor de gemeenschap en tot opbouw zo gaf hij aan. Daar dankte John mij expliciet voor. Fijn om dit zo terug te mogen horen. Het leiderschap van de kerk wilde hun dank ook nog tot uitdrukking brengen middels een geschenk. Jack en ik kregen ieders een Afrikaanse houten ondersetters set. Geweldig!

Daarna had Shyreen nog een geschenk voor ons als gezin. Een poloshirt voor mij, een Chitensi voor Bernardine, een sjaal voor Nadia en een paar sokken voor Nathan. O, wat was Shyreen blij dat ze ons kon bedanken en iets ‘terug’ kon doen voor wat we voor haar hadden betekend! Het straalde gewoon van haar gezicht af! Wat een blijdschap. Ook moest ik natuurlijk de hartelijke groeten overbrengen aan Bernardine, Nathan en Nadia. Het is bijzonder om te zien hoe mensen die zelf weinig te besteden hebben, hun best hebben gedaan om iets mee te geven voor thuis.

Woensdag zijn we ook nog naar een Nederlander geweest, die een bedrijfje is gestart in Malawi in fietskarren en fietsambulances. Jack wilde hier graag eens kijken om te zien hoe dit verliep. Het was leuk om dit te zien hoe een Nederlander zoiets heeft opgezet in 1½ jaar tijd. Wel gaf de man aan op mijn vraag of dit nu overgenomen kon worden na een aantal jaren, dat hij hierin niet geloofde, ondanks dat zijn gouden rechterhand, een Malawiaan die zeer toegewijd is, de boel wel voor 3 weken kon overnemen. In Malawi moet je er kennelijk echt bovenop blijven zitten wil je resultaat zien en de mensen met bijv. een beloningssysteem kunnen blijven motiveren en binden aan je bedrijf. Het was interessant om ook van hem eens te horen hoe hij het werken in Malawi ervaart.

Dit is het laatste bericht op waarbenjij.nu en ik plaats nu nog voor de laatste keer een aantal foto’s op deze site; wie geïnteresseerd is om meer te zien is natuurlijk van harte welkom bij ons thuis! Ik heb met Bernardine en de kinderen inmiddels de eerste foto´s bekeken; ik heb er ruim 1300 gemaakt, dus daar zijn we nog wel even mee bezig. De oplader van mijn video is nog steeds kapot, dus die moet eerst gerepareerd worden voordat we iets van de video-opnamen kunnen bekijken.

De reis is voorbij, maar dit betekent niet dat het nu ook afgelopen is. Nu we weer terug zijn zullen er nog veel dingen zijn die we met het bestuur zullen moeten bespreken en ook zullen er een aantal cruciale beslissingen genomen moeten worden over de voortgang van de projecten in Malawi. We zullen er nog wel een poosje mee bezig zijn om alle ervaringen verder uit te werken.

Ik hoop dat jullie ervan hebben kunnen genieten om zo mee te kunnen leven met alles wat ik heb meegemaakt in Malawi. Het was me een waar genoegen om zo een dagboek bij te kunnen houden voor deze wel heel bijzondere tijd en trip.

Iedereen die heeft meegeleefd wil hartelijk bedanken voor jullie betrokkenheid in welke vorm dan ook. Het is mooi om te zien hoeveel mensen er betrokken waren bij deze reis!

Hartelijke groeten van Ronald