Nog een week...

Hallo, allemaal,
Het is alweer vrijdag! De dagen vliegen hier voorbij en het is bijna niet te geloven dat ik vandaag over een week alweer thuis ben.

Krijn is inmiddels weer veilig thuis (met al zijn bagage ) en Jack is inmiddels al wat gewend aan de Malawiaanse gang van zaken en heeft het stokje van Krijn overgenomen. De samenwerking met Jack verloopt erg goed en we zijn druk bezig om alle losse eindjes die nog over waren aan elkaar te knopen en daar waar mogelijk zaken af te ronden. We hebben samen nog een kleine week in Malawi maar we liggen nu vrij goed op schema met alles wat we nog willen doen.

Nadat we Krijn maandag naar het vliegveld hebben gebracht, gingen David, Elizabeth, Shyreen en nog een vrouw waarvan ik steeds weer de naam vergeet, en Jack door naar het landbouw project. Alleen de autorit was voor Jack al een hele belevenis. Hij moest nu Off-the-road gaan rijden en dat met een luxe auto. Ik zal je zeggen dat dit ook niet mee valt, maar hij deed het goed. Ik gaf steeds aanwijzingen hoe hij kuilen, spleten, stenen en hobbels moest ontwijken en Jack deed een ‘good job’. Jack heeft nu met eigen ogen het geitenhok kunnen zien wat klaar is, de huisjes die waren gebouwd en de groente die groeide. Na een ‘rondleiding’ mocht Jack de werkers van het landbouwproject interviewen. Hen allerlei vragen stellen hoe het werk ervaren wordt, waar ze evt. tegenaan lopen en wat de problemen zijn op het project. Jack deed het heel goed en wist in een uurtje tijd veel informatie op te halen. Er werd ook een lijst gemaakt van nog benodigde materialen en gereedschappen. Hiermee zullen we aan de slag gaan nu en wellicht in de nabije toekomst.

Na het interview was het officiële moment van het overhandigen en bevestigen van het bordje HOUSE OF HOPE – FARMINGLAND. Deze deden we ophangen op de muur van de huisjes. Ik deed een officieel toespraakje houden en gaf nog uitleg over de betekenis van Partners in Hoop te zijn in dit project, en de samenwerking die we voor ogen hebben en willen hebben met de werkers hierin. Dat werd wel op prijs gesteld. Hiervan deden we een stukje video en foto’s maken.

Dinsdag konden we de sporttas bij het vliegveld ophalen (gelukkig maar, want er bleke allerlei cadeautjes in te zitten voor mij voor Vaderdag :) die Bernardine had meegegeven.) Dat was nog niet zomaar gedaan want na lang overleg moest er nog een papier getekend worden, maar de persoon die dat moest doen was met pauze. Na een lange tijd wachten mochten we eindelijk, zonder het bewuste papier getekend te hebben toch onze tas meenemen. De man die ons had geholpen was zo vriendelijk dat hij er ook nog geld voor wilde hebben. Ik was niet van plan om hem wat te geven want hij wordt toch betaald door het vliegveld. Hij bleef aandringen en ik had bewust 20Mk ( circa € 0,10 ) in mijn broekzak gedaan voor parkeergeld, dus bood ik hem dat aan, Maar hij wilde meer hebben want hij wilde een cola kopen en die koste 150Mk op het vliegveld. Natuurlijk ging ik daar niet in mee en droop hij af, wel met die 20MK van mij :)

Op de terugreis naar ons huisje hebben we tijd genomen om nog typische Malawiaanse plaatjes te schieten voor het werkboek en lesmateriaal. Dat begint al aardig op te schieten zo, nu we daar de tijd ook voor nemen. Jack vind het ook leuk om daar tijd in te steken om mooie kiekjes te kunnen maken dus rijden we soms erg langzaam om niet te snel voorbij de goede momenten te rijden en gaan er vaak ook uit aan de kant van de weg. Vandaag hebben we de buitenluchtslager op de foto gezet. Er was net een varken geslacht en die hing zo mooi aan de haak onder het afdakje dat we die niet zomaar voorbij konden gaan. Alle ingewanden werden net opgebakken en het zag er behoorlijk smerig uit, maar het was toch echt bedoeld om te eten. Ook mensen die Malawi Bao speelden konden we vastleggen op de gevoelige plaat evenals mensen met duwfietsen met kilo’s aan opgestapeld houtskool.

Verder hebben we een aantal intensieve gesprekken gehad met David en Elizabeth: er zijn nl. nog een aantal zaken waar wellicht ingrijpende beslissingen over genomen moeten worden: dit gaat met name om het Plan van Hoop, waarmee Stichting Partners in Hoop het mogelijk maakt dat kinderen naar school gaan. Het blijkt opnieuw dat ook hiermee problemen en jaloezie zijn ontstaan. Daar waar mensen het aan de ene kant als zegen ervaren, ontstaan er aan de andere kant moeilijke situaties. Bij de één op één ondersteuning vanuit Nederland zoals we die nu hebben, worden individuele gezinnen geholpen. Dit betekent helaas ook dat er mensen zijn die dit soms nog harder nodig hebben, maar niets krijgen. Dit in de Malawiaanse cultuur ongepast en leidt tot grote problemen. WorldVision werkt in Malawi schijnbaar met het systeem dat elke persoon die support ontvangt, verplicht is dit in zijn eigen omgeving ook met andere hulpbehoevenden te delen. Jaloezie is dan niet meer zo’n probleem, omdat de omgeving ook mee profiteert en zich gezegend voelt in plaats van gepasseerd. Maar hiermee gaat het 1-op-1 partnerschap er wel vanaf, en blijft alleen financiële hulp over, zonder geestelijk en sociaal partnerschap. Alleen financiële hulp is niet de visie van Partners in Hoop en is ook geen werkbare aanpak voor onze sponsors die juist partnerschap wensen. Ook Zwaantje, een Nederlandse zendelinge in Malawi herkent hoe moeilijk het is om een regelmatige Reporting op gang te houden. Ook voor Zwaantje, die er met haar neus bovenop zit en het Nederlandse belang kent, is het ontzettend lastig om dit geregeld te krijgen en goed te laten verlopen.

Wat betreft het bezoeken van de families die gesponsord worden, hebben we afgesproken dat we maandag 21 juni om 10u bij D&E thuis de personen of een afgevaardigde per familie zullen ontmoeten en hen daar de cadeautjes zullen overhandigen en interviewen. Elizabeth heeft de ervaring dat bij het haar thuis ontmoeten geen probleem oplevert. Dit is ook niet wat ik me ervan had voorgesteld maar beter zo als dat we ze helemaal niet kunnen ontmoeten. Shyreen, de moeder van Jonas, hebben we wel thuis bezocht en hen de cadeautjes overhandigd. We hebben ook video en foto’s kunnen maken voor de achterban. Shyreen was zichtbaar diep geraakt. Tevens hebben we het huisje bekeken en de situatie rondom haar broers besproken.

Verder zijn we bezig om in kaart te brengen welke (on)mogelijkheden er zijn om een nieuwe school te laten bouwen bij de kerk. we hebben kennis gemaakt met een ervaren ‘aannemer’ en met de timmerman en het terrein bekeken. Afgesproken dat de aannemer probeert om binnen 1 week een kostenoverzicht te maken dat we a.s. zondag kunnen doorspreken. Dit overzicht zal op basis van 4 lokalen zijn, en als alternatief voor 8 lokalen. Duidelijk is al wel dat het terrein dient te worden geëgaliseerd en het i.v.m. het grote hoogteverschil van de kerk tot aan het riviertje, in bijv. 2 plateaus moet worden gemaakt. De bestaande buitentoiletten zullen moeten worden herbouwd op een nieuw plekje. Een goede waterafvoer is vooral tijdens de regentijd cruciaal i.v.m. het grote hoogteverschil in combinatie met de zandbodem.

Zoals jullie kunnen lezen is er dus nog genoeg te doen en zullen we ons de komende week vast niet vervelen. Voor nu weer hartelijke bedankt voor jullie betrokkenheid en interesse in deze reis!

Hartelijke groeten van Ronald
(ook namens Jack)