Malawi, 8 juli 2007
Door: Bernardine Boomsma
Blijf op de hoogte en volg Stichting Partners in Hoop
09 Juli 2007 | Malawi, Blantyre
Lieve allemaal,
Vandaag is het zondag 8 juli, en dus weer tijd voor een berichtje op onze weblog. Deze berichtjes typen we de avond van te voren in ons huisje, op onze eigen laptop. Als we dan de volgende dag naar het internetcafé gaan, kost het ons minder tijd om alles op de site te zetten. Je betaalt hier nl. per minuut (5 kwacha = 0,03 eurocent) dat je online bent. Weliswaar niet veel, maar we zijn toch al gauw een uur bezig om een berichtje te plaatsen en een mail te versturen. De internetsnelheid is hier niet erg hoog, dus je zit vooral veel te wachten tot documenten openen. Meestal laten we dan de kinderen ook een poosje internetten, dus zijn we vaak met z’n drieën zo’n 5 euro kwijt voor een uurtje internet. Maar het is wel erg leuk om iedereen zo op de hoogte te houden, en vooral ook erg leuk om de berichtjes te lezen die jullie achterlaten!
Gisteren (zaterdag) hebben we uiteindelijk een goede dag gehad, ondanks de frustratie die er nog wel was van de vorige dag. De autopech was weer een van de zoveelste tegenvallers, je realiseert weer des te meer, hoe moeilijk het leven voor de mensen hier is. Alles wat voor ons min of meer vanzelfsprekend is, is dat hier zeker niet! De pick-up is zaterdagmorgen naar Ndirande gesleept, en een aantal automonteurs zijn vandaag begonnen om hem te proberen te repareren. We hopen dat ze hem van de week nog wel aan de praat kunnen krijgen, zodat we alsnog naar het weeskinderenproject in Thyolo kunnen gaan. De pick-up heeft David geleend, en het is dus echt van belang dat hij weer in orde komt. David heeft zelf wel een auto, maar deze heeft ook al maanden stil gestaan vanwege motorische problemen. Juist gisteren was hij weer gemaakt, dus David dacht daarmee naar ons te kunnen komen. Maar helaas werd hij aangehouden door de politie, en bleek hij vergeten te zijn om zijn ´wegenbelasting´ op tijd te betalen (omdat de auto zo lang stil had gestaan…). In Nederland krijg je dan een bekeuring thuis gestuurd, maar hier betekent het dat je een halve dag op het politiebureau zit, en vervolgens moet hij maandag ook nog naar de rechtbank, om daar te horen wat hij moet betalen. Al met al dus weer een tegenvaller, en we zijn benieuwd wat hij morgen moet betalen.
Gisteren hebben we ons zelf vermaakt, en zijn we naar Blantyre geweest, om o.a. e-mail te verturen. We hebben inmiddels een kortere weg gevonden naar Blantyre en lopen dit nu. Het is een wandeling van ongeveer 25 minuten, dus dat valt nog wel mee. Het scheelt in ieder geval weer een poos wachten op een minibus. Vooral Nathan vind die minibusjes maar niks, aangezien je dan zo ongeveer met je benen in je nek moet zitten. In het begin lijkt het nog wel mee te vallen, want dan zitten er nog maar 4 of 6 mensen in zo’n busje, maar er komen er steeds meer bij. En iedere keer als je denkt dat het busje nu toch wel echt vol zit, kan er nog altijd wel 1 bij. Uiteindelijk zit je dan dus echt heel erg krap, 20 of 21 personen op elkaar gepropt en dat is dan exclusief de bagage die meegaat! En voor Nathan met z’n lange benen is dat niet echt comfortabel…
We hebben gisteren ook alvast wat souvenirs geprobeerd te kopen. We willen in ieder geval weer graag wat houtsnijwerk meenemen, om in Nederland weer te kunnen verkopen, want we waren bijna door onze collectie olifantjes en giraffen heen. Daarnaast wilde Nathan heel graag een schaakbord, ook om ’s avonds hier alvast een potje te kunnen schaken. Voor het kopen van dit soort souvenirs moet je echt de tijd nemen, want je bent gerust een half uur aan het onderhandelen voor 1 ding. Alle verkopers stormen op je af, en willen allemaal dat je bij hen wat koopt. Als je uiteindelijk iets hebt gevonden wat je wilt kopen, is het belangrijk om zelf eerst te bepalen wat je ervoor over hebt. Zij vragen nl. altijd veel te veel… Het is dan een kwestie van bieden, en onderhandelen, en vaak blijkt dat je het wel voor minder dan wat ze eerst vragen, kunt kopen. Ronald is hier heel goed in, en heeft al heel wat afgepingeld. De verkopers proberen vooral bij blanken extreem hoge prijzen; azunguprijzen (prijs voor blanken) noemen ze dat hier in Malawi. Maar wij zeggen dan altijd: wij zijn dan wel azungu’s, maar we zijn niet gek… Dan moeten ze erg lachen, en willen ze vaak wel wat zakken.
We hebben gisteren inderdaad een schaakbord kunnen scoren, en een aantal Afrikaanse pennen, voor een goede prijs voor hen én ons. Nathan wilde echter ook nog graag een katapult hebben, want die had hij 3 jaar geleden hier ook gekocht. Maar deze konden we nergens vinden. Als je er dan naar vraagt, heeft iedereen er ergens nog wel een paar liggen. Maar je wil niet weten wat ze er voor wilden hebben: 8000 kwacha – dit is 42 euro! En dat voor een stukje hout en een stuk binnenband van een fiets…. Natuurlijk echt te gek voor woorden. Nathan bood 500 – dit is 3 euro, maar daar wilden ze niks van weten. Als je op een gegeven moment echter gewoon wegloopt, komen ze vanzelf achter je aan, en als je uiteindelijk een paar straten verder bent, met de verkoper nog steeds achter je aan, die steeds blijft dooronderhandelen, heeft Nathan hem ook kunnen kopen voor 500, de prijs die een Malawiaan er ook voor zou moeten betalen.
Nathan voelde zich gisteren gelukkig weer wat meer op zijn gemak, en had het wat beter naar zijn zin. Hij heeft dit keer echt meer moeite om te wennen, maar gelukkig gaat het nu echt een stuk beter. We kunnen goed merken, dat hij ouder is en dus ook meer over de dingen nadenkt, maar ook juist goed de verschillen ziet. Als hij echter met de kinderen van David en Elizabeth is, knapt hij helemaal op en geniet van het samen optrekken.
We hadden verwacht dat Nadia misschien wel meer moeite zou hebben, met aanpassen, maar juist zij is degene die het prima doet! Ze vindt het allemaal geweldig, en vermaakt zich prima! Het enige wat ze tot nu toe echt moeilijk vindt, zijn de arme kinderen op straat. We hebben nu een pak biscuits in onze tas en een handje ballonnen, zodat we altijd iets kunnen geven, als ze wat aan haar vragen.
Vandaag is het zondag en zijn we bij David naar de kerk geweest. En een kerkdienst hier, is echt weer een ervaring op zich. Vooral Nadia keek haar ogen uit… Tijdens het zingen swingt het de pan uit, en staat iedereen te dansen en te klappen. Speciaal voor ons bezoek hadden ze een geluidsinstallatie, en een drumstel geleend, en het aantal decibellen was behoorlijk. De kerk zelf is niet zo heel groot, maar met de geluidsinstallatie kon je bijna wel heel Ahoy versterken… Er word door verschillende koortjes een aantal liederen gezongen, en speciaal voor ons hadden ze ook een paar engelse liederen ingestudeerd. We waren ook erg onder de indruk van de collecte; hoewel iedereen zelf echt weinig geld te besteden heeft, wordt er rijkelijk gegeven tijdens de collecte. De collecte is voor de kerk, maar ook voor de weduwen en wezen, en er is heel wat geld opgehaald. Wat zijn wij in Nederland dan toch vaak zuinig als het om collectes gaat… Hier wordt ook niet alleen geld opgehaald, maar ook worden er eieren en (levende)kippen naar voren gebracht. Elke maand is er 1 celgroep die voedsel meebrengt voor David en Elizabeth. Zo ook vandaag… Er worden dan zakken maïs, rijst, suiker, kippen, en olie gegeven, en ook dat is indrukwekkend! Voor David en Elizabeth echt een zegen, omdat zij toch heel vaak gasten hebben, die ze ook weer van een maaltijd moeten voorzien! Een kerkdienst hier is echt een lange zit en duurt gemiddeld 4 uur. Vooral voor de kinderen viel dit niet mee, maar ze hebben goed hun best gedaan. Nadia mocht van ons haar gameboy meenemen, en heeft daar een poos mee gespeeld. Een kerkdienst van 4 uur is natuurlijk al erg lang, maar als je er dan ook nog geen woord van verstaat, duurt het allemaal extra lang. Natuurlijk zijn we als gezin uitgebreid begroet en verwelkomd, en heeft Ronald vanmorgen ook gepreekt. Ik had mijn Afrikaanse jurk aan, en er waren veel mensen die het erg waardeerden, dat ik er als een Malawiaanse uit wilde zien!
In de kerk hebben we ook kennis gemaakt met Jonas en zijn moeder. Jonas is een gehandicapt jongentje wat door een gezin uit ’s Heer Arendskerke via de stichting financieel ondersteund wordt. Jonas kan niet praten, maar zijn gezicht straalde toen hij ons zag. Ook zijn moeder was erg blij om ons te zien. Zij kon het bijna niet geloven, toen wij vertelden dat we graag bij haar op bezoek wilden komen en cadeautjes hadden meegebracht voor Jonas.
Komende weken willen we hen graag bezoeken, en kijken welke mogelijkheden er verder nog zijn om haar en haar kinderen te helpen!
Na de kerkdienst zijn we nog mee geweest naar de Chitsonga’s, waar we een goede tijd hebben doorgebracht met onze vrienden. We hebben cadeautjestijd gehad en aan iedereen de meegebrachte cadeautjes uitgedeeld! Nathan heeft met zijn jeugdgroep van de kerk een aantal Holland T-shirts gesigneerd, en deze werden met luid gejuich ontvangen. Helaas is 5 nog niet genoeg voor een voetbalelftal, maar wel een goed begin. Vanmiddag is er dan ook al flink gevoetbald, door Nathan en de andere jongens! Zelf hebben ze geen voetbal, maar Nathan had een klein balletje meegenomen. 4 bakstenen, een balletje en 6 voetballers en je hebt en echte voetbalwedstrijd. Nadia en Gift waren de supporters!
David en Elizabeth hebben in hun tuin ook 2 kalkoenen lopen, en deze waren wat minder blij met alle drukte. Ze werden er zelfs agressief van, en er was zelfs een kalkoen die Ronald probeerde aan te vallen, en helemaal tegen hem op sprong! Zelfs Caleb is doodsbenauwd van dat beest, dus ik denk dat hij uiteindelijk de kerst niet zal halen…
Voor de komende dagen staat er in ieder geval een bezoek aan het huis wat voor David en Elizabeth gebouwd wordt op het programma, en morgenavond zullen we bij de Chitsonga’s zijn, eten en zullen we een ontmoeting hebben met een aantal contactpersonen! We houden jullie op de hoogte!
Een hartelijke groet van Ronald, Bernardine, Nathan en Nadia!
Vandaag is het zondag 8 juli, en dus weer tijd voor een berichtje op onze weblog. Deze berichtjes typen we de avond van te voren in ons huisje, op onze eigen laptop. Als we dan de volgende dag naar het internetcafé gaan, kost het ons minder tijd om alles op de site te zetten. Je betaalt hier nl. per minuut (5 kwacha = 0,03 eurocent) dat je online bent. Weliswaar niet veel, maar we zijn toch al gauw een uur bezig om een berichtje te plaatsen en een mail te versturen. De internetsnelheid is hier niet erg hoog, dus je zit vooral veel te wachten tot documenten openen. Meestal laten we dan de kinderen ook een poosje internetten, dus zijn we vaak met z’n drieën zo’n 5 euro kwijt voor een uurtje internet. Maar het is wel erg leuk om iedereen zo op de hoogte te houden, en vooral ook erg leuk om de berichtjes te lezen die jullie achterlaten!
Gisteren (zaterdag) hebben we uiteindelijk een goede dag gehad, ondanks de frustratie die er nog wel was van de vorige dag. De autopech was weer een van de zoveelste tegenvallers, je realiseert weer des te meer, hoe moeilijk het leven voor de mensen hier is. Alles wat voor ons min of meer vanzelfsprekend is, is dat hier zeker niet! De pick-up is zaterdagmorgen naar Ndirande gesleept, en een aantal automonteurs zijn vandaag begonnen om hem te proberen te repareren. We hopen dat ze hem van de week nog wel aan de praat kunnen krijgen, zodat we alsnog naar het weeskinderenproject in Thyolo kunnen gaan. De pick-up heeft David geleend, en het is dus echt van belang dat hij weer in orde komt. David heeft zelf wel een auto, maar deze heeft ook al maanden stil gestaan vanwege motorische problemen. Juist gisteren was hij weer gemaakt, dus David dacht daarmee naar ons te kunnen komen. Maar helaas werd hij aangehouden door de politie, en bleek hij vergeten te zijn om zijn ´wegenbelasting´ op tijd te betalen (omdat de auto zo lang stil had gestaan…). In Nederland krijg je dan een bekeuring thuis gestuurd, maar hier betekent het dat je een halve dag op het politiebureau zit, en vervolgens moet hij maandag ook nog naar de rechtbank, om daar te horen wat hij moet betalen. Al met al dus weer een tegenvaller, en we zijn benieuwd wat hij morgen moet betalen.
Gisteren hebben we ons zelf vermaakt, en zijn we naar Blantyre geweest, om o.a. e-mail te verturen. We hebben inmiddels een kortere weg gevonden naar Blantyre en lopen dit nu. Het is een wandeling van ongeveer 25 minuten, dus dat valt nog wel mee. Het scheelt in ieder geval weer een poos wachten op een minibus. Vooral Nathan vind die minibusjes maar niks, aangezien je dan zo ongeveer met je benen in je nek moet zitten. In het begin lijkt het nog wel mee te vallen, want dan zitten er nog maar 4 of 6 mensen in zo’n busje, maar er komen er steeds meer bij. En iedere keer als je denkt dat het busje nu toch wel echt vol zit, kan er nog altijd wel 1 bij. Uiteindelijk zit je dan dus echt heel erg krap, 20 of 21 personen op elkaar gepropt en dat is dan exclusief de bagage die meegaat! En voor Nathan met z’n lange benen is dat niet echt comfortabel…
We hebben gisteren ook alvast wat souvenirs geprobeerd te kopen. We willen in ieder geval weer graag wat houtsnijwerk meenemen, om in Nederland weer te kunnen verkopen, want we waren bijna door onze collectie olifantjes en giraffen heen. Daarnaast wilde Nathan heel graag een schaakbord, ook om ’s avonds hier alvast een potje te kunnen schaken. Voor het kopen van dit soort souvenirs moet je echt de tijd nemen, want je bent gerust een half uur aan het onderhandelen voor 1 ding. Alle verkopers stormen op je af, en willen allemaal dat je bij hen wat koopt. Als je uiteindelijk iets hebt gevonden wat je wilt kopen, is het belangrijk om zelf eerst te bepalen wat je ervoor over hebt. Zij vragen nl. altijd veel te veel… Het is dan een kwestie van bieden, en onderhandelen, en vaak blijkt dat je het wel voor minder dan wat ze eerst vragen, kunt kopen. Ronald is hier heel goed in, en heeft al heel wat afgepingeld. De verkopers proberen vooral bij blanken extreem hoge prijzen; azunguprijzen (prijs voor blanken) noemen ze dat hier in Malawi. Maar wij zeggen dan altijd: wij zijn dan wel azungu’s, maar we zijn niet gek… Dan moeten ze erg lachen, en willen ze vaak wel wat zakken.
We hebben gisteren inderdaad een schaakbord kunnen scoren, en een aantal Afrikaanse pennen, voor een goede prijs voor hen én ons. Nathan wilde echter ook nog graag een katapult hebben, want die had hij 3 jaar geleden hier ook gekocht. Maar deze konden we nergens vinden. Als je er dan naar vraagt, heeft iedereen er ergens nog wel een paar liggen. Maar je wil niet weten wat ze er voor wilden hebben: 8000 kwacha – dit is 42 euro! En dat voor een stukje hout en een stuk binnenband van een fiets…. Natuurlijk echt te gek voor woorden. Nathan bood 500 – dit is 3 euro, maar daar wilden ze niks van weten. Als je op een gegeven moment echter gewoon wegloopt, komen ze vanzelf achter je aan, en als je uiteindelijk een paar straten verder bent, met de verkoper nog steeds achter je aan, die steeds blijft dooronderhandelen, heeft Nathan hem ook kunnen kopen voor 500, de prijs die een Malawiaan er ook voor zou moeten betalen.
Nathan voelde zich gisteren gelukkig weer wat meer op zijn gemak, en had het wat beter naar zijn zin. Hij heeft dit keer echt meer moeite om te wennen, maar gelukkig gaat het nu echt een stuk beter. We kunnen goed merken, dat hij ouder is en dus ook meer over de dingen nadenkt, maar ook juist goed de verschillen ziet. Als hij echter met de kinderen van David en Elizabeth is, knapt hij helemaal op en geniet van het samen optrekken.
We hadden verwacht dat Nadia misschien wel meer moeite zou hebben, met aanpassen, maar juist zij is degene die het prima doet! Ze vindt het allemaal geweldig, en vermaakt zich prima! Het enige wat ze tot nu toe echt moeilijk vindt, zijn de arme kinderen op straat. We hebben nu een pak biscuits in onze tas en een handje ballonnen, zodat we altijd iets kunnen geven, als ze wat aan haar vragen.
Vandaag is het zondag en zijn we bij David naar de kerk geweest. En een kerkdienst hier, is echt weer een ervaring op zich. Vooral Nadia keek haar ogen uit… Tijdens het zingen swingt het de pan uit, en staat iedereen te dansen en te klappen. Speciaal voor ons bezoek hadden ze een geluidsinstallatie, en een drumstel geleend, en het aantal decibellen was behoorlijk. De kerk zelf is niet zo heel groot, maar met de geluidsinstallatie kon je bijna wel heel Ahoy versterken… Er word door verschillende koortjes een aantal liederen gezongen, en speciaal voor ons hadden ze ook een paar engelse liederen ingestudeerd. We waren ook erg onder de indruk van de collecte; hoewel iedereen zelf echt weinig geld te besteden heeft, wordt er rijkelijk gegeven tijdens de collecte. De collecte is voor de kerk, maar ook voor de weduwen en wezen, en er is heel wat geld opgehaald. Wat zijn wij in Nederland dan toch vaak zuinig als het om collectes gaat… Hier wordt ook niet alleen geld opgehaald, maar ook worden er eieren en (levende)kippen naar voren gebracht. Elke maand is er 1 celgroep die voedsel meebrengt voor David en Elizabeth. Zo ook vandaag… Er worden dan zakken maïs, rijst, suiker, kippen, en olie gegeven, en ook dat is indrukwekkend! Voor David en Elizabeth echt een zegen, omdat zij toch heel vaak gasten hebben, die ze ook weer van een maaltijd moeten voorzien! Een kerkdienst hier is echt een lange zit en duurt gemiddeld 4 uur. Vooral voor de kinderen viel dit niet mee, maar ze hebben goed hun best gedaan. Nadia mocht van ons haar gameboy meenemen, en heeft daar een poos mee gespeeld. Een kerkdienst van 4 uur is natuurlijk al erg lang, maar als je er dan ook nog geen woord van verstaat, duurt het allemaal extra lang. Natuurlijk zijn we als gezin uitgebreid begroet en verwelkomd, en heeft Ronald vanmorgen ook gepreekt. Ik had mijn Afrikaanse jurk aan, en er waren veel mensen die het erg waardeerden, dat ik er als een Malawiaanse uit wilde zien!
In de kerk hebben we ook kennis gemaakt met Jonas en zijn moeder. Jonas is een gehandicapt jongentje wat door een gezin uit ’s Heer Arendskerke via de stichting financieel ondersteund wordt. Jonas kan niet praten, maar zijn gezicht straalde toen hij ons zag. Ook zijn moeder was erg blij om ons te zien. Zij kon het bijna niet geloven, toen wij vertelden dat we graag bij haar op bezoek wilden komen en cadeautjes hadden meegebracht voor Jonas.
Komende weken willen we hen graag bezoeken, en kijken welke mogelijkheden er verder nog zijn om haar en haar kinderen te helpen!
Na de kerkdienst zijn we nog mee geweest naar de Chitsonga’s, waar we een goede tijd hebben doorgebracht met onze vrienden. We hebben cadeautjestijd gehad en aan iedereen de meegebrachte cadeautjes uitgedeeld! Nathan heeft met zijn jeugdgroep van de kerk een aantal Holland T-shirts gesigneerd, en deze werden met luid gejuich ontvangen. Helaas is 5 nog niet genoeg voor een voetbalelftal, maar wel een goed begin. Vanmiddag is er dan ook al flink gevoetbald, door Nathan en de andere jongens! Zelf hebben ze geen voetbal, maar Nathan had een klein balletje meegenomen. 4 bakstenen, een balletje en 6 voetballers en je hebt en echte voetbalwedstrijd. Nadia en Gift waren de supporters!
David en Elizabeth hebben in hun tuin ook 2 kalkoenen lopen, en deze waren wat minder blij met alle drukte. Ze werden er zelfs agressief van, en er was zelfs een kalkoen die Ronald probeerde aan te vallen, en helemaal tegen hem op sprong! Zelfs Caleb is doodsbenauwd van dat beest, dus ik denk dat hij uiteindelijk de kerst niet zal halen…
Voor de komende dagen staat er in ieder geval een bezoek aan het huis wat voor David en Elizabeth gebouwd wordt op het programma, en morgenavond zullen we bij de Chitsonga’s zijn, eten en zullen we een ontmoeting hebben met een aantal contactpersonen! We houden jullie op de hoogte!
Een hartelijke groet van Ronald, Bernardine, Nathan en Nadia!
-
09 Juli 2007 - 13:19
Juf Jolanda:
Hoi Nadia en fam.
Wat mooi dat we zo jullie kunnen volgen bij alles wat jullie meemaken. Fijn dat het weer iets beter gaat met Nathan. Ik hoop en bid dat het verder goed met jullie mag gaan en dat jullie veel mooie dingen kunnen doen voor de mensen daar. En wat een leuke foto's! Het ga jullie goed! Groeten uit Kapelle. Ook van Joel en Abel. Juf Jolanda -
09 Juli 2007 - 13:44
Fam Heuseveldt:
Wat fijn om zo op de hoogte te blijven van jullie belevenissen. En dat zijn er al een heleboel! Het is leuk om te lezen hoe ieder van het gezin weer op zijn eigen manier met de nieuwe omgeving omgaat. Aanpassen en de moeite soms daarmee is heel persoonlijk. Fijn dat jullie zo langzamerhand jullie draai een beetje gevonden hebben. We wensen jullie voor de komende tijd veel zegen toe. Zegen voor jullie zelf en als zegen voor de ander. Hartelijke groeten van ons,
fam Heuseveldt (en speciaal aan Nadia van Jens) -
09 Juli 2007 - 18:58
Bernard :
Hoi RoBeNaNa,
Vandaag even bijgelezen.
Gelukkig zit het nu een beetje mee lezen we. Veel zegen en een beetje meer voorspoed bij jullie werk en ontmoetingen de komende tijd.
Hartelijke groeten,
Joke en Bernard
-
09 Juli 2007 - 20:18
Jolanda:
weer leuk om alles te lezen, wat jullie zoal meemaken groeten Jolanda en co -
09 Juli 2007 - 20:39
Bert En Corry:
Hoi Lieve mensen.
Fijn om vandaag jullie mailtje weer t elezen en te horen dat jullie ook weer leuke en goede momenten hebben gehad.
gisteren is er ook voor jullie gebeden in de dienst., initiatief van Krijn.
we wensen jullie de zegen van de Heer toe en de groeten vanuit een erg nat Goes
-
10 Juli 2007 - 16:12
Thıjs:
Goed te horen dat het allemaal wat beter gaat. Wat geweldıg ınternet. Julie in Malawi, wıj in Turkye en toch alles kunnen volgen. Nog even een vraagje van de pennıngmeester voor Bernardıne. Je zegt dat 1 minuut ınternetten 5 kwacha (0.03 euro cent) kost. Vervolgens zeg je dat je 5 euro per uur kwıjt bent.
Ik hoop dan maar dat je je nıet elke keer zo laat afzetten!!! (grapje)
Groet en blessıngs
Thıjs -
10 Juli 2007 - 16:14
Thıjs:
Het turkse toetsenbord ıs zo te zıen nıet helemaal europees
Nogmaals groet
Thıjs -
10 Juli 2007 - 17:35
Karina:
Na zelf ook een weekje weg geweest te zijn is het leuk om al jullie belevenissen te lezen. vanaf nu zal ik het proberen te volgen, want het is best een heel verhaal. Fijn dat het nu beter gaat de Heer verhoort gebed. veel zegen en Zijn nabijheid voor jullie 4tjes, en natuurlijk ook alle anderen. shalom Karina -
10 Juli 2007 - 18:31
Mukwano:
Hallo lieverds,
Fijn dat jullie zo positief blijven ook als het erg moeilijk is. Dat jullie het goede overal uit weten te halen en zo voor ieder een inspiratie zijn. Volgens mij is het heel fijn om zo met zijn 4en daar te mogen zijn. Maar de Malawianen zullen het zeker ook erg prettig vinden om 4 van die mooie blanke mensen om zich heen te hebben. Blijf vooral schrijven en foto's maken dan kan ik lekker met jullie genieten.
big hug Bien -
11 Juli 2007 - 12:35
Miriam:
Lieve familie,
Fijn te lezen dat het iets beter gaat. We bidden voor jullie!
Mooi pak trouwens Ronald, mag je in Goes ook wel eens aan doen!
Heel veel sterkte en natuurlijk ook genieten ervan!
Groetjes van ons allemaal
Miriam -
11 Juli 2007 - 13:28
Fam. Elbertsen:
Geweldig om zo vaak een berichtje te kunnen lezen over hoe het met jullie gaat en wat jullie allemaal doen. Het lijkt zo net alsof jullie maar 5 km hier vandaan zijn. De foto's zijn erg leuk om te bekijken. Hoe was de maaltijd met de verse kip?;-)
Groetjes Neltine -
12 Juli 2007 - 07:41
Fam Messelink:
Hé Boomsma's
Goede berichten uit Malawi! Daar zijn we blij mee. Mooi ook om jullie via de beelden te kunnen volgen: geeft een goede impressie over hoe het daar is. Ik zag op een andere site wat natuurforo's van het land. Wat een prachtig land eigenlijk!
Wij komen zaterdag jullie kant op (we gaan 3 weken kamperen in Luxemburg....). In die tijd zal internetverkeer wat lastig zijn. We wensen jullie Gods zegen voor de komende weken. Jullie blijven in onze gebeden.
Hartelijke groet,
de messelinken
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
