“Ziekenhuis - In het centrum van Gods wil”
Door: Ronald Boomsma
Blijf op de hoogte en volg Stichting Partners in Hoop
29 Oktober 2014 | Malawi, Blantyre
“Ziekenhuis - In het centrum van Gods wil” - Woensdag 29 oktober
Om 04.50uur stond de wekker…die ook vandaag trouw zijn werk deed. Ik stond op, nog steeds met buikpijn, maar ik ging naar de badkamer om me een beetje op te frissen. Om 05.00uur stipt begint namelijk de wekelijkse bidstond van familie Chitsonga. Wat er ook gebeurt, hoe vaak Afrikaanse afspraken ook doen vermoeden dat ze altijd verschuifbaar zijn, dat geld zeker niet voor de bidstond. Dat zegt overigens niet dat altijd iedereen stipt aanwezig is, maar de bidstond begint altijd stipt om 05.00uur. Het eerste half uur worden een aantal Bijbel verzen met een specifiek thema kort behandeld, als basis voor de voorbede tijd. Hierna kan iedereen nog een of meerdere voorbede punten inbrengen waarna iedereen zijns weegs gaat om in de tuin, op de veranda of ergens in het huis een eigen plekje te zoeken waar dan hardop voorbede wordt gedaan. De Bijbelse waarheden worden gekoppeld aan de voorbede punten. Om 05.55uur wordt doormiddel van het inzetten van een lied in de huiskamer het apél gegeven om weer terug te keren waar we dan gezamenlijk doen afsluiten met een dankgebed. Hierna is iedereen vrij om zijn eigen verplichtingen invulling te geven. Het is wel heel mooi om met zoveel luid uitgesproken gebeden in de tuin, de dan al felle zon op te zien komen tegen een achtergrond van een mooi bergmassief. Het is een natuurlijk een Geestelijk schouwspel.
Alle (pleeg)kinderen van het gezin hebben hun eigen taken. ’s Ochtends maakt de ene de woonkamer schoon, de ander doet de vloeren dweilen, weer een ander heeft keukendienst en weer een ander poetst de auto’s, kijkt dagelijks het oliepeil na en vult dagelijks de radiator met water.
Rond 05.00uur was Mac Donalds gearriveerd op speciaal verzoek van David om het stuur probleem van de auto op te lossen. Tegen 07.00 uur had hij het probleem opgelost. Nu kon ik de auto tenminste weer veilig gebruiken. Mac Donalds geeft de auto’s hier elke maand een beurt omdat alles extreem slijt. Maar door mijn extra ritten naar Satemwa en de slechte weg door de bush moet de auto dus vaker nagekeken worden. Goed om te weten, ook voor de twee weken dat ik met het Bokki team elke dag naar Satemwa zal afreizen.
Om 08.30uur kwam ik met Goodwell aan bij het landbouwproject. Bij het landbouw project staan nog 2 werkers klaar. Het is nu al door de 25 graden. Ook deze mannen zullen helpen met de renovatie en herstelwerkzaamheden. We zijn direct gestart met de metselwerkzaamheden. Met 4 man gaan we bezig met de renovatie van het arbeidershuis welke deels op instorten staat. Grote scheuren in de vloer en muren en een stuk ontzetting van een muur door het afgelopen regenseizoen. De heftige regens die vielen en de daarmee gepaard gaande opgaande waterdruk welke een groot gat in de vloer heeft veroorzaakt moet nu worden gerenoveerd. Renovatie is nodig nog voor het nieuwe regen seizoen, omdat de arbeiders woningen anders het volgende regenseizoen niet zullen doorstaan. Dus was ook ik uren lang druk bezig, in een voor mij misschien wel te hete zon. Het was tegen de 40 graden en mijn water was bijna op. Ik voelde me niet oké en na een half uur rust besloot ik om met de werkers af te spreken dat zij verder konden gaan als ze dat wilden, maar dat ik naar huis zou vertrekken.
De werkers wilde inderdaad door blijven werken om het project zo ver mogelijk af te krijgen. Daarop heb ik besloten hun een uitbetaling te doen en voor degene die met mij mee was ook de fietstaxi te betalen tot aan de grote weg + de minibus kosten om weer thuis te kunnen komen. Ik zou immers met de auto terug gaan.
Dus ben ik tegen 12.45 uur terug gereden over de rode, hobbelige en kronkelende zandwegen totdat ik na circa 6 km weer bij de verharde weg was. Daar heb ik bij een winkeltje 2 drankjes gekocht + een zakje chips om te zien of dat verschil zou maken. Het hielp, maar niet voldoende. Nadat ik weer thuis was ben ik bijna direct mijn bed in gedoken. Na een paar uur slaap en nog steeds veel pijn in buik en hoofd, ben ik naar David gegaan die inmiddels ook weer thuis was gekomen. Ik melde me voor de woensdagavond kerkdienst af, spijtig maar ik kon niet meer….
Het is 17.00uur - David keek me aan en zij; maak je klaar, we gaan naar het ziekenhuis met jou! Binnen 5 minuten zat ik in de auto en bracht David mij naar een private ziekenhuis.
Het ziekenhuis zag er echt Afrikaans uit, maar ook hygiënisch.
Eenmaal aangekomen moesten we ons melden. Na de melding moesten we naar een betaalkamertje. Maar omdat ik een blanke was hadden ze kennelijk voldoende vertouwen in mijn portemonnee zodat ik ook achteraf mocht betalen. Dus werden wij naar de wachtkamer gestuurd. Binnen 5 minuten was ik aan de beurt. Een net geklede en duidelijk overkomende arts figuur stond mij te woord en luisterde naar mij klachten. Het konden meerdere mogelijkheden zijn waardoor ik last had, maar hij wilde inderdaad de controle doen op Malaria. De arts maakte de papieren in orde en ik kon met de papieren naar het laboratorium. Eenmaal in het lab mocht ik van de wachtbank opstaan en naar de prikstoel komen. Er werd een steriel glasplaatje en een steriele prik pen gepakt en demonstratief voor mij uit de nog gesloten verpakking gehaald. Ik werd in mijn vinger geprikt, het bloed werd op het glasplaatje gedruppeld en direct daarop kreeg ik een watje met jodium. Ja, dat was weer ff wennen want dat is gewoon van die prik jodium. Dat voelde toch even vervelend!
Daarna mocht ik samen met David, die met me mee was gegaan en de hele tijd aan mijn zijde blijf, terug naar de wachtkamer. Binnen 10 minuten was de uitslag er. Met de papieren van het lap mocht ik terug naar de dokter. De dokter vertelde de uitslag. Malaria negatief. Dat is mooi. Toen verder gesproken. Ook de dokter was van mening dat het water dat ik uit de flessen had gedronken de afgelopen weken, wat bij nader inzien bijgevuld water uit de kraan bleek te zijn dat dit het probleem wel eens kon zijn. We hebben de medicatie afgesproken en wat ik bij me had bleek ook volgens het advies van de dokter afdoende te zijn voor een adequate behandeling.
Tegen 18.00uur was ik weer terug in het huis. Nu gaan bijna alle dingen traag in Malawi, kost alles veel tijd, maar dit is werkelijk het eerste dat sneller is gegaan als dat het in Nederland zou zijn verlopen! Dank aan de bidders die rondom mij staan en eer aan Hem die de gebeden kracht verleent!
Na de door de arts geadviseerde medicatie te hebben ingenomen heb ik heerlijk genoten van een Nederlandse Cup a Soup Chineese tomaat. Wat kan dat toch op zo’n moment en in dit land opeens in een traktatie veranderen!
Om 18.30 uur ben ik mijn bed in gerold en werd ik tegen 21.30uur gewekt want ze hadden rijst voor me klaargemaakt (rijst moet je hier schoonmaken en eerst ontdoen van steentjes) en gekookt. Ik moest wat eten om op krachten te komen was de gedachte.
Om 04.50uur stond de wekker…die ook vandaag trouw zijn werk deed. Ik stond op, nog steeds met buikpijn, maar ik ging naar de badkamer om me een beetje op te frissen. Om 05.00uur stipt begint namelijk de wekelijkse bidstond van familie Chitsonga. Wat er ook gebeurt, hoe vaak Afrikaanse afspraken ook doen vermoeden dat ze altijd verschuifbaar zijn, dat geld zeker niet voor de bidstond. Dat zegt overigens niet dat altijd iedereen stipt aanwezig is, maar de bidstond begint altijd stipt om 05.00uur. Het eerste half uur worden een aantal Bijbel verzen met een specifiek thema kort behandeld, als basis voor de voorbede tijd. Hierna kan iedereen nog een of meerdere voorbede punten inbrengen waarna iedereen zijns weegs gaat om in de tuin, op de veranda of ergens in het huis een eigen plekje te zoeken waar dan hardop voorbede wordt gedaan. De Bijbelse waarheden worden gekoppeld aan de voorbede punten. Om 05.55uur wordt doormiddel van het inzetten van een lied in de huiskamer het apél gegeven om weer terug te keren waar we dan gezamenlijk doen afsluiten met een dankgebed. Hierna is iedereen vrij om zijn eigen verplichtingen invulling te geven. Het is wel heel mooi om met zoveel luid uitgesproken gebeden in de tuin, de dan al felle zon op te zien komen tegen een achtergrond van een mooi bergmassief. Het is een natuurlijk een Geestelijk schouwspel.
Alle (pleeg)kinderen van het gezin hebben hun eigen taken. ’s Ochtends maakt de ene de woonkamer schoon, de ander doet de vloeren dweilen, weer een ander heeft keukendienst en weer een ander poetst de auto’s, kijkt dagelijks het oliepeil na en vult dagelijks de radiator met water.
Rond 05.00uur was Mac Donalds gearriveerd op speciaal verzoek van David om het stuur probleem van de auto op te lossen. Tegen 07.00 uur had hij het probleem opgelost. Nu kon ik de auto tenminste weer veilig gebruiken. Mac Donalds geeft de auto’s hier elke maand een beurt omdat alles extreem slijt. Maar door mijn extra ritten naar Satemwa en de slechte weg door de bush moet de auto dus vaker nagekeken worden. Goed om te weten, ook voor de twee weken dat ik met het Bokki team elke dag naar Satemwa zal afreizen.
Om 08.30uur kwam ik met Goodwell aan bij het landbouwproject. Bij het landbouw project staan nog 2 werkers klaar. Het is nu al door de 25 graden. Ook deze mannen zullen helpen met de renovatie en herstelwerkzaamheden. We zijn direct gestart met de metselwerkzaamheden. Met 4 man gaan we bezig met de renovatie van het arbeidershuis welke deels op instorten staat. Grote scheuren in de vloer en muren en een stuk ontzetting van een muur door het afgelopen regenseizoen. De heftige regens die vielen en de daarmee gepaard gaande opgaande waterdruk welke een groot gat in de vloer heeft veroorzaakt moet nu worden gerenoveerd. Renovatie is nodig nog voor het nieuwe regen seizoen, omdat de arbeiders woningen anders het volgende regenseizoen niet zullen doorstaan. Dus was ook ik uren lang druk bezig, in een voor mij misschien wel te hete zon. Het was tegen de 40 graden en mijn water was bijna op. Ik voelde me niet oké en na een half uur rust besloot ik om met de werkers af te spreken dat zij verder konden gaan als ze dat wilden, maar dat ik naar huis zou vertrekken.
De werkers wilde inderdaad door blijven werken om het project zo ver mogelijk af te krijgen. Daarop heb ik besloten hun een uitbetaling te doen en voor degene die met mij mee was ook de fietstaxi te betalen tot aan de grote weg + de minibus kosten om weer thuis te kunnen komen. Ik zou immers met de auto terug gaan.
Dus ben ik tegen 12.45 uur terug gereden over de rode, hobbelige en kronkelende zandwegen totdat ik na circa 6 km weer bij de verharde weg was. Daar heb ik bij een winkeltje 2 drankjes gekocht + een zakje chips om te zien of dat verschil zou maken. Het hielp, maar niet voldoende. Nadat ik weer thuis was ben ik bijna direct mijn bed in gedoken. Na een paar uur slaap en nog steeds veel pijn in buik en hoofd, ben ik naar David gegaan die inmiddels ook weer thuis was gekomen. Ik melde me voor de woensdagavond kerkdienst af, spijtig maar ik kon niet meer….
Het is 17.00uur - David keek me aan en zij; maak je klaar, we gaan naar het ziekenhuis met jou! Binnen 5 minuten zat ik in de auto en bracht David mij naar een private ziekenhuis.
Het ziekenhuis zag er echt Afrikaans uit, maar ook hygiënisch.
Eenmaal aangekomen moesten we ons melden. Na de melding moesten we naar een betaalkamertje. Maar omdat ik een blanke was hadden ze kennelijk voldoende vertouwen in mijn portemonnee zodat ik ook achteraf mocht betalen. Dus werden wij naar de wachtkamer gestuurd. Binnen 5 minuten was ik aan de beurt. Een net geklede en duidelijk overkomende arts figuur stond mij te woord en luisterde naar mij klachten. Het konden meerdere mogelijkheden zijn waardoor ik last had, maar hij wilde inderdaad de controle doen op Malaria. De arts maakte de papieren in orde en ik kon met de papieren naar het laboratorium. Eenmaal in het lab mocht ik van de wachtbank opstaan en naar de prikstoel komen. Er werd een steriel glasplaatje en een steriele prik pen gepakt en demonstratief voor mij uit de nog gesloten verpakking gehaald. Ik werd in mijn vinger geprikt, het bloed werd op het glasplaatje gedruppeld en direct daarop kreeg ik een watje met jodium. Ja, dat was weer ff wennen want dat is gewoon van die prik jodium. Dat voelde toch even vervelend!
Daarna mocht ik samen met David, die met me mee was gegaan en de hele tijd aan mijn zijde blijf, terug naar de wachtkamer. Binnen 10 minuten was de uitslag er. Met de papieren van het lap mocht ik terug naar de dokter. De dokter vertelde de uitslag. Malaria negatief. Dat is mooi. Toen verder gesproken. Ook de dokter was van mening dat het water dat ik uit de flessen had gedronken de afgelopen weken, wat bij nader inzien bijgevuld water uit de kraan bleek te zijn dat dit het probleem wel eens kon zijn. We hebben de medicatie afgesproken en wat ik bij me had bleek ook volgens het advies van de dokter afdoende te zijn voor een adequate behandeling.
Tegen 18.00uur was ik weer terug in het huis. Nu gaan bijna alle dingen traag in Malawi, kost alles veel tijd, maar dit is werkelijk het eerste dat sneller is gegaan als dat het in Nederland zou zijn verlopen! Dank aan de bidders die rondom mij staan en eer aan Hem die de gebeden kracht verleent!
Na de door de arts geadviseerde medicatie te hebben ingenomen heb ik heerlijk genoten van een Nederlandse Cup a Soup Chineese tomaat. Wat kan dat toch op zo’n moment en in dit land opeens in een traktatie veranderen!
Om 18.30 uur ben ik mijn bed in gerold en werd ik tegen 21.30uur gewekt want ze hadden rijst voor me klaargemaakt (rijst moet je hier schoonmaken en eerst ontdoen van steentjes) en gekookt. Ik moest wat eten om op krachten te komen was de gedachte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
