“12 doden en een miljoen”

“12 doden en een miljoen” (Vrijdag 17 oktober) - plaatsen op 09.00 uur

Tegen 09.00 uur meld Mac Donald zich bij mij aan de keukentafel waar ik aan het werk ben. Het is al weer 4 jaar geleden dat we elkaar hebben gesproken. Mac is jaren lang pleegkind geweest bij Familie Chitsonga. Een mooie kerel met een gouden hart. We praten gezellig wat bij. Hij woont inmiddels op zichzelf, is nog vrijgezel, en werkt bij een aannemers/construction bedrijf. Mac heeft deze keer niet veel tijd want hij moet een afspraak halen. We zeggen elkaar gedag, geven elkaar een big hug, spreken af de volgende keer meer bij te praten en Mac neemt een minibusje.

Terwijl ik met de auto richting stad ga is er net voor me een ernstig ongeluk gebeurd. Een minibusje is zojuist finaal plat gereden, er is echt niet veel van over. Politie moet nog arriveren, een ;uinhoop is het op de weg….
Er blijken 12 doden te betreuren waaronder een familielid van Pastor Mbwera uit Satemwa. Mac die met een minibusje naar zijn afspraak was gegaan zat gelukkig niet in dit busje.

“Een miljoen” - Samen met Matthew ben ik naar de bank gegaan omdat ik veel geld moest wisselen. Matthew is dan de ‘bliksem afleider’ en ik kan stapels geld in ontvangst nemen. Gelukkig hebben we een bankkantoor gevonden waar we gewoon exchange kunnen doen. Met een bedrag van circa een miljoen Kwacha op zak gaan we de deur uit. Vreemd gevoel!
Daarna gaan we naar een voor Matthew bekend internet café. Omdat ik op dit moment extreem veel Malawiaanse Kwacha’s bij me heb krijg ik een VIP ruimte aangeboden….

Tot 14.30uur ben ik bezig met berichten te beantwoorden en verhalen te plaatsen. Op WaarBenJij.nu lukt dat nog niet, dus kies ik ervoor om het op Facebook te plaatsen, dat lukt wel. Na het internetten zet ik Matthew af bij zijn school.
Ik rij dan nog even door naar de Metro (groothandel) om boodschappen te doen.
Daarna rij ik naar de kerk waar David de hele dag bedieningstijd heeft gehad.

Met Henry – oudste in de gemeente en tevens mijn vaste vertaler - neem ik in House of Hope de strekking van de preek voor zondag door.

’s Middags heb ik intense gesprekken gehad met David en Elizabeth. Het ging over de tijd waarin zoveel moeiten waren en ook de relatie met PIH onderdruk stond. We hebben vandaag echt van hart tot hart kunnen delen.
Ook hoe het er voor staat met oude vrienden en mensen die voor ons werkte of over cultuur verschillende zaken:
Billy and Beatrize, James, het landbouw project, Golden Sunday en nog meer kwetsbare onderwerpen snij ik aan. Het is goed om hier te zijn en dit soort zaken face-to-face te kunnen bespreken.


Inmiddels is het Regenseizoen begonnen. Met bakken komt de regen uit de lucht. De tuin veranderd binnen no-time in een soort rivier. Dit mag best nog even wachten omdat we graag het bouwproject willen gaan uitvoeren. Onderwel wordt er op de veranda door de kapper, om beurten, de haren geknipt van de mannelijke leden van de Chitsonga familie.

’s Avonds mag ik Andrew opnieuw les geven in pannenkoeken bakken. Het is een super tijd om met die jonge gasten op te mogen trekken en veel te praten en dan buiten pannenkoeken te kunnen bakken. Alles vind plaats in volstrekte donkerte omdat de stroom ook vandaag voor uren wordt afgesloten ivm renovatie werkzaamheden door de overheid aan het elektriciteitsnetwerk.
Op levensgevaarlijke wijze wordt hier dagelijks letterlijk elektra snoeren aan elkaar geknoopt, gekoppeld en ontkoppeld. Dan worden er wat omleidingen gemaakt in de meterkast en word de dieselgenerator opgestart en verbonden aan het huisnetwerk susteem. Het is volgens mij een wonder dat er nog nooit eens wat mis is gegaan.

Om 20.45uur kunnen we gaan eten.
Ook vanavond hebben we intense gesprekken.
Als iedereen op bed ligt en de nachtwaker zijn intrek heeft genomen op zijn bank werk ik nog door tot 00.30 op de PC
De regen komt nog steeds met bakken uit de lucht.
Moe maar voldaan ga ik naar bed.