Eindelijk een eerste verslag uit Malawi

Hallo, allemaal,
Hier eindelijk een bericht vanuit Malawi. Het valt nog niet mee om een bericht te plaatsen, want hiervoor moet ik naar een internetcafé. We zijn´s morgens vaak al vroeg op pad en dan is het internetcafé nog niet open. Als wij echter thuis komen is het vaak al weer gesloten. In het internet café is het armoe troef. De paar stoeltjes die er staan hebben geen leuning of armleuningen en alles is afgebroken. Het is nog een uitdaging om het daar een poosje op uit te moeten gaan houden. Ook kun je hier niet achteraf betalen maar moet je units kopen. Dat kan dan alleen met 15 of 30 minuten want de units van 1 uur blijken op te zijn. Dit betekend dus dat je computer vanzelf afsluit na die bepaalde minuten. Dat werkt niet echt comfortabel of relaxt. Welkom in Afrika! Uiteindelijk moet ik 7x units kopen om mijn berichten te kunnen verzenden van de afgelopen week. Het kost niet veel , maar werkt niet echt makkelijk. Ik krijg steeds meer begrip voor het moeilijk kunnen reporting geven van David en Elizabeth. Communicatie vanuit Malawi is niet zo eenvoudig als het lijkt, dat blijkt maar weer.

We zijn inmiddels aardig geacclimatiseerd en druk aan de slag. De eerste dagen hebben vooral in het teken gestaan van ontmoeten, bijpraten en uitwisselen van informatie. Er waren ook een aantal lastige gesprekken omdat er op relationeel gebied in Malawi een aantal problemen ontstaan n.a.v. de financiële ondersteuning die een aantal mensen krijgen en het effect hiervan op mensen die geen financiële ondersteuning krijgen. Jaloezie ligt ook in Malawi snel op de loer. Dit was heftig en intensief voor ons beiden en vraagt veel wijsheid om hier op de juiste wijze mee om te gaan.

M.b.t. de renovatie van de Alemezekeschool in Ndirande zijn ook een aantal obstakels:
Het was de bedoeling dat we hier al vrij snel een start mee zouden maken, door materiaal in te kopen en werkers in te huren, zodat er aan het eind van de reis al aardig wat gedaan zou zijn. Dit ook voor de terugkoppeling naar de Don-Boscoschool in ’s Heerenhoek die geld hebben ingezameld voor deze renovatie. De Alemekezekeschool werd voorheen gerund door Constance Vipingo, maar zij is vorig jaar heel plotseling overleden. Shamim Vipingo (haar dochter) heeft nu de taak van haar moeder op zich genomen, maar de grond van de school staat nog niet op haar naam. Na het overlijden van haar moeder Constance werd de grond op geëist door de broers en zussen van Constance i.v.m. erfenis (cultuur in Malawi). David en Elizabeth hebben hierin bemiddeld en het ziet er naar uit dat de broers en zussen van Constance er mee instemmen dat de grond op naam komt van Constance haar kinderen, als haar erfgenamen. Het advies is nu om dit eerst officieel af te ronden, dat de handtekeningen gezet zijn en om pas daarna met de (voorbereidingen van de ) renovatie te beginnen. Als we met de renovatie zouden starten voordat de handtekeningen gezet zijn, kunnen de broers en zussen van Constance alsnog terugkomen op hun bereidheid om mee te werken, want dan zien ze dat blanken helpen om te renoveren en dan wordt het gebouw ook weer meer waard. We hebben besloten om eerst alles officieel te regelen met de handtekeningen, voordat er een investering wordt gedaan t.b.v. van de renovatie van de school. Shamim heeft nog deze week een gesprek met haar familie. Mogelijk dat ze dan de gewenste toestemming en handtekening krijgt. Daarna is nog de handtekening van het dorpshoofd nodig. Laten we hopen dat alle officiële zaken snel geregeld kunnen worden zodat alsnog met de renovatie begonnen kan worden.

De sluiting van deze school heeft veel gevolgen voor een heleboel kinderen, maar in het biijzonder voor Jonas. Jonas is een gehandicapte jongen die door Partners in Hoop wordt ondersteund. Misschien herkennen jullie hem wel uit eerdere verhalen. Jonas zat op de Almekezekeschool, waar hij heel veel individuele aandacht kreeg. Doordat de school nu gesloten is, heeft de overheid Jonas op een andere school geplaatst. Jonas moet nu echter elke dag 2x 2 Km lopend naar school. Dat valt op zich al niet mee voor een kreupel jongetje. Het kost hem veel tijd en energie en hij wordt onderweg veelvuldig geplaagd, uitgelachen en omgeduwd door kinderen. Zo komt hij met enige regelmaat te laat op school door deze situaties en krijgt dan vervolgens (lijf)straf op school. Hij krijgt dan stokslagen of moet als straf aan het einde van de dag het hele schoolgebouw dweilen. Leerkrachten op deze school houden in het geheel geen rekening met zijn handicap. Jonas zijn schoolresultaten lijden hier behoorlijk onder. Hij komt vaak al heel moe op school en heeft dan eigenlijk weinig energie over om de lessen nog te volgen. David en Elizabeth zijn nog steeds op zoek naar een andere school voor Jonas, waar ze ingesteld zijn op gehandicapten, maar dit wil nog niet erg lukken. Ik was erg aangedaan toen ik dit hoorde; het brak mijn hart. Laten we hopen dat er snel een oplossing komt voor Jonas.

Ik laat het hier voor nu even bij; volgende keer uitgebreid nieuws over het geitenfokprogramma waar we mee bezig zijn. We zijn nl. tot de ontdekking gekomen dat de geiten in het geiten project tot nu toe alleen maar alleen zgn vleesgeiten zijn, dus voor de slacht. Meestal worden ze om die reden verkocht op de markt, soms worden ze door de mensen zelf geslacht om een keer vlees te kunnen eten. Geen enkele geit uit het project wordt gemolken. Dat was nieuw voor mij en is dus in tegenspraak met wat er eerder geopperd is (de mogelijkheid van verkoop van de melk op de markt als extra inkomstenbron). We willen nu graag op het landbouwproject gaan starten met een combi van vleesgeiten en melkgeiten. Geitenmelk is nl. gezonder als koeienmelk en dit kan ook een bron van inkomsten zijn. Zowel David als James vinden het een goed plan om dit uit te gaan werken en we zullen dan ook een aantal bestaande en lang lopende geiten projecten gaan bezoeken om te kijken wat we hier van kunnen leren.

Voor nu allemaal hartelijk bedankt voor jullie betrokkenheid bij deze reis en we houden jullie op de hoogte!

Een hartelijke groet van Ronald (en uiteraard ook van Krijn)